Totale zonsverduistering van 26 februari 1998

In een deel van de wereld, maar niet in Nederland, was op donderdag 26 februari 1998 een zonsverduistering te zien. In een 150 kilometer brede strook boven de Stille Oceaan, de Galapagos Eilanden, het zuiden van Panama, het noorden van Colombia, het noordwesten van Venezuela en verscheidene eilanden in het Caribisch gebied was de zonsverduistering in het begin van de avond, het was daar toen middag, zelfs maximaal vier minuten totaal.

In de vorige eeuwen werd verondersteld dat zonsverduisteringen invloed zouden hebben op het weer. De duur van een zonsverduistering zou verband houden met de duur regenperiodes. Ook het tijdstip van de verduistering zou van belang zijn: een zonsverduistering in het voorjaar zou bijvoorbeeld gunstig zijn voor oogsten in verschillende landen. Tegenwoordig weten we dat een verduistering van zon of maan geen invloed heeft op het weer op lange termijn.

Alleen tijdens een totale zonsverduistering vindt door het wegvallen van de invallende zonnestraling wel een lichte daling van temperatuur plaats. Tijdens de gedeeltelijke zonsverduistering op 12 oktober 1996, waarbij in ons land de helft van de zonneschijf door de maan werd afgedekt, daalde de temperatuur op weerstation Oost-Maarland tijdelijk zo'n anderhalve graad. Door de temperatuurverandering daalt ook luchtdruk iets, waardoor bij een totale verduistering ook de wind wat toeneemt, de zogenaamde eclipswind. In de landen waar de zonsverduistering totaal is zal dat goed merkbaar zijn. Opmerkelijk zijn ook de variaties in de ozonlaag: kort voor de zonverduistering neemt de dikte van de ozonlaag af om kort daarna weer zijn oorspronkelijk dikte te hebben. Onderzoekers zoeken nog naar de verklaring en iedere zonsverduistering kan gegevens opleveren die van belang zijn voor de wetenschap.